Njëri nga luftëtarët e “Betejës së Koshares”, ishte edhe Xhafer Gashi.
Ai ka përkujtuar me rastin e 28 Nëntorit, bashkëluftëtarin e tij Agim Ramadani-Katana.
Xhafer Gashi mban një mori kujtimesh të Agim Ramadanit.
Njëra nga to është arma origjinale e tij.
“Kjo është arma e Agimit, është origjinali dhe pas trajtimit ligjor e bllokimit të saj, që ka bërë Ministria e Punëve të Brendshme, bashkëshortja Shukrie Ramadani e ka sjellë në Katanë dhe do të qëndrojë këtu derisa do të bëhet muzeu kombëtar dhe më pastaj të gjitha ato që i kemi, përfshirë flamurin, do t`i dorëzojmë në muze”.
Gashi foli për llojin e armës.
“Kjo është një armë, sig 226, është armë personale që e ka pasë Agimi, edhe në Zvicër, e edhe gjatë luftës dhe në rënien e tij heroike, e ka pasë me veti”.
Krahas armës, Xhafer Gashi ruan si kujtim edhe flamurin e shokut të tij të luftës, Agimit.
“Ky është flamuri i brigadës 138 Agim Ramadani, brigadës që ka vendosë emrin pas rënies heroike të Agimit Ramadanit, qëndron këtu deri sa të bëhet muzeu kombëtar dhe do dorëzohet atje bashkë me armën e Agimit”.
Të dyja këto kujtime Gashi i mban në qendrën rekreative të tij në qytetin e Obiliqit, mban emrin e komandant KATANA-s.
“Qendra Katana e mban emrin në nderim të tij, nofka e Agimit gjatë luftës ka qenë Katana, kemi bo llaf me familjen, nga respekti dhe dashuria për Agimin, ne kemi vendosë që edhe kjo qendër rekreative trajnuese, ta bartë emrin apo nofkën e heroit kombëtar, Agimit”
Xhafer Gashi dhe Agim Ramadani ishin shokë lufte.
I pari mban në zyrën e tij në KATANA, një fotografi ku shihet bashkë me të dytin.
Gashi sqaroi kohën kur u bë fotografia.
“Njësia paramilitare që ishte vendosë me pengu zhvendosjen e popullatës nga Dukagjini pas ofensivës që ka ndodhë më 10 shtator 1998, gjatë kësaj periudhe, jemi mundu me ju ofru pritje ushtarëve, eprorëve, qytetarëve, që kanë lëvizë nga ajo trevë, pas përmbylljes së atij cikli se forcat paramilitare kishin ngritë një pusi në të cilën vëzhguesit e UÇK-së kishin ra në pritë. Kanë mbet heroikisht aty”.
Gashi tregoi tutje historinë pas kësaj ngjarjeje.
“Agimi dhe shumë të tjerë që ishim atje, vendosi që 10 veta po rrimë, më tutje po presim, mos po ka lëvizje, ishte zonë me lartësi mbidetare 2 mijë metra, afër Gjeravicës. Gjatë vëzhgimit fryma ia mori kapelën Agimit dhe ky e tha keni me ma pa sherrin, se nuk ua fali kapelën”, vazhdoi Gashi.
Të nesërmen përgatitëm një plan duke u bazuar në informacionet që kishim për vendndodhjen e njësive paramilitare, ishin 100 veta, 10 veta nga njësia që u ndalëm, 2 i lamë në pikën ku i nisëm, dy mbetën në kufi, për të bërë pritë eventuale, dhe 6 veta, mes tyre edhe Agimi, jemi futë në territorin e Kosovës. Është hapë zjarr i koordinuar mes gjithë neve dhe zollat që i kishim atë kohë, kanë shkaktuar dëme të mëdha në njerëz dhe pajisjet që kanë pasë me vete dhe jemi tërheqë në Shqipëri”, përfundoi Gashi.
Bashkëluftëtari: Më 1994, Agimi pikturoi vendin, ku disa vjet pas luftuam ne
Kryetari i Komunës së Obiliqit, Xhafer Gashi, njëherësh edhe bashkëluftëtar i Agim Ramadanit, tha se Katana kishte pikturuar më 1994 vendin ku ata luftuan më vonë kundër ushtrisë serbe.
“Kemi edhe një pikturë është realizuar më 1994 nga Agimi, është shumë interesant përshkrimi, në këtë pikturë, ngjason sikurse të ishte pjesë e planit operativ në Dukagjin, në Koshare”, u shpreh Gashi.
Gashi lartësoi intuitën e komandant Katana-s.
“Është vlerë ne intuitën e tij, ai e ka parandje, përshkruar komplet si ngjarje. Vërejeni kokën e shqiponjës, krahët e saj, llavat. Lirshëm mundemi më thanë këtu ka qenë kazerma, luftimet i ka përshkruar me llavina, pjesa ku ne kemi qene të shtrirë, ka qenë përafërsisht, kjo zona, ku është e pikturuar shqiponja”.
Si u takuan dhe si e kujton Xhafer Gashi mikun e tij të luftës, Agim Ramadani?
Xhafer Gashi ka treguar për Front Online se si e ka takuar për herë të parë Agim Ramadanin.
Takimi thotë se ndodhi në Zvicër.
“Agimin për herë të parë e kam parë në qendrën kulturore në Zvicër, ka qenë drejtor në Zvicër, për herë të parë më 1996 jemi takuar, më pastaj, kemi bashkë rrugëtuar në shumë procese, gjatë kohës sa kemi qenë në Zvicër. Na ka lidhë ideali”, rrëfen Xhafer Gashi.
Ai tregon se kur u kthyen në Shqipëri.
“Kemi bërë shumë aktivitete të përbashkëta kulturore, kemi filluar me bë përgatitje, trajnime të ndryshme për pjesën e luftës, në mars pas rënies së familjes Jashari, kemi lëviz nga Zvicra në Shqipëri, u çel një qendër trajnimi për trajnimin e luftëtarëve. Kemi bërë planifikimin e thyerjes së Dubravës, që të burgosurit politikë të dilnin nga aty, t`i bashkohen ushtrisë çlirimtare. Agimi një prej kreatoreve të zhvillimeve të asaj kohe”.
Gashi ka treguar më shumë rreth karakterit të Agimit si luftëtar.
Agim Ramadani pos për veprimtarinë patriotike shquhej edhe për diçka tjetër. Ishte mjeshtër i fjalës artistike.
“Ka qenë njeri me karakter, njeri shumë familjar, ka qenë shumë i përgatitur për jetën, ka qenë shkrimtar, ka pasë shkrime të veta, por edhe ka pikturuar. Ka qenë i afërt me shokë, miq, punëtor i jashtëzakonshëm. Ka kërkuar shumë edhe ne aktivitetet e përgatitjeve për betejën e Koshares, e cila ka rezultuar me sukses të thyerjes së kufirit. Agimi ka qenë shef shtabi. Ka menaxhuar me të gjitha njësitë”, tha Gashi.
“Fitoi përjetësinë më 11 prill. Mendoj që ai nuk do të vdes kurrë sepse kujtimet, vepra e tij është e pavdekshme. Ai është hero. Gjaku i tij është bërë dritë. E kuptuam përmes Agron Jusufit që fillimisht është i gjakosur, njësitë tona e kanë tërheqë trupin dhe aty e kemi marr”.
Si e kuptuan lajmin për vdekjen e Katanës ushtarët e Betejës së Koshares? Flet Xhafer Gashi
Një plumb kishte goditur për vdekje Agim Ramadanin, derisa ky po shihte nëse plumbat e ushtarëve të UÇK-së kanë goditur armikun.
Xhafer Gashi, që ishte bashkëluftëtar i tij, tregoi se si e kuptuan lajmin.
“Unë dhe Agroni e kemi çu në Bajram Curr. Fillimisht është varrosë në Shqipëri dhe pas luftës, janë zhvendosë tek varrezat e Kosharës. Lajm i rëndë për të gjithë neve sepse ishte një thyerje sepse ishte bindje e secilit prej neve që janë të pamundura rëniet heroike të bashkëluftëtarëve. Dhimbja është normale”.
Gashi thotë se pavarësisht dhimbjes humbja e Agimit nuk ua uli moralin shokëve të tij.
“Por kur është kuptuar lajmi se ka ra Agim Ramadani, Sali Çeku e të tjerë, ushtarët e dhanë edhe njëherë një betim se aty ku është derdh gjaku i Agimit nuk do të kthehet çizmja e ushtarit serb. S`i kane rimarrë ato pozicione më”.
A u përcoll në vend amaneti i Agim Ramadanit?
Agim Ramdani la pas vetes bashkëshorten Shukrie dhe fëmijët: Edonin, Lorinën dhe Jetonin.
Në nderim të emrit dhe veprës së tij, shumë sheshe, rrugë e institucione në Kosovë mbajnë emrin e tij.
Por, a po e çojnë në vend idealin e tij, të gjallët tash?
Për këtë ka folur shoku i tij i luftës, Xhafer Gashi.
“Mendoj që ndryshim ka. Është liri nga gjaku i tyre, është bërë shumë, ka ende për të bërë shumë”.
Gashi pati një apel.
“Mendoj që duhet të punojmë për të gjithë shtetin për ta përcjellë amanetin e tyre deri në fund”.
