Luizi dhe Efi fjalosen mes vete, duket se nuk planifikojnë të rregullojnë marrdhëniet.
Nuk është hera e parë që Luizi e banalizon me fjalorin madje e ka të domosdoshme për ta përdorur në debatet e tij fjalën “m*t”.
Ai gjithashtu ka kërkuar nga banorët e tjerë që ta injorojn Efin ose në të kundërt janë pa karakter.
Kështu zhvillohet biseda:
Efi: Pse flet more Luiz mbrapa krahëve, a nuk guxon me ma thënë para?
Luizi: Me nanën teme e ke lojën, jo me mua.
Efi: Ti e di shumë mirë që në rast se do të kisha diçka do të ta thoja dhe në sy.
Luizi: Efi ik pirdhu, me nënën time e ke jo me mua. Me mua e ke mbyll.
Efi: Shumë i vogël po dukesh. Për aq kohë sa e ke mbyllur, mos fol lart e poshtë për mua. Ja ku më ke, të përballoj, të flas, të kthej përgjigje për ça të duash ti.
Luizi: Efi ik pirdhu.
Efi: Gjithashtu edhe ti Luiz. Mos u bëj kaq i vogël. Ti e di shumë mirë se në rast se do të kisha përballë të njëjtën gjë do të thoja. Është shprehje, nuk e kisha fare në atë lloj aspekti dhe ti e di, ashtu siç ti flet jashtë dhe mos të bëjmë kot këtu etikën. Nuk ishte fare në aspektin e nënës. Shumë e shëmtuar kjo që po bën, gjithsesi veten tënde po tregon.
Luizi: Asnjë fjalë s’ke me mua.
Efi: Kur nuk kam asnjë fjalë më ty, mos fol lart e poshtë se dukesh shumë i vogël, shumë qesharak.
Luizi: Nuk të marr leje ty. Vazhdo ha m*t.
Efi: Të bëftë mirë Luiz, siç ta kam thënë që në fillim. Merre, atë që thua për të tjerët haje vetë. Të bëftë mirë siç po e ha.
