Gazetari serb Vojin Radovanoviq e ka nxjerrë një paralete të një interviste që presidenti serb e dha para dy netësh në CNN dhe atyre intervistave e pyetjeve që atij i bëhen nga gazetarët në Serbi.
Sipas këtij gazetari, ndryshimi është aq i madh saqë thotë se në intervistën e tij në CNN, Vuçiq edhe mund të ketë humbur një kilogram.
“Nëse keni humbur një kilogram të tërë që nga Amanpur, imagjinoni se si do ta përmirësonit linjën nëse do të intervistoheshit nga ndonjë prej gazetarëve vendas, të cilët nuk përpiqen t’ju ofrojnë kënaqësinë më të mirë të mundshme gjatë emisionit. Gazetari juaj i preferuar Mariq në Serbi ju vjen “junk food””, tha gazetari.
Kjo është analiza e plotë e gazetarit serb në të cilën krahasohet sjellja e Vuçiq në mediat e huaja dhe sjellja e tij me gazetarët në Serbi, të cilët nuk i ka problem që t’i ofendojë, shajë e kërcënojë.
Dalja e ftuar e presidentit serb Aleksandar Vuçiq në CNN me Christina Amanpour dhe menjëherë më pas në Happy TV me Milomir Mariq i lejoi publikut të kishte një pamje krahasuese se si Vuçiç përballet me dy shkolla të gazetarisë.
Vuçiq afër Amanpurit është Vuçiq, të cilin publiku vendas mezi e sheh.
Tregoi se mundet kur do që të mos jetë teatror, të mos ngrejë zërin, të debatojë me armiqtë fiktivë, të debatojë, të bërtasë me gazetarët… Tregoi se mund të sillet siç i ka hije një presidenti. Natyrisht, në CNN, presidenti ka “bredhur” në përgjigjet e tij.
Kur nuk ka gazetar të bordit dhe regjimit kinez, i gjithë manipulimi duhet të mbetet vetëm me fjalë. Dhe jo standardi, se si ka qenë më e vështira për të që kur ka lindur “i tkurrur si këlysh nga një kile e diçkaje”, sesi familjen e tij e ka ndjekur gjithë jetën nga ustahësh, kundër të cilëve ai dhe varret e fëmijët e tij do të luftojnë… Do të tingëllonte shumë e çuditshme për publikun e huaj, madje edhe për ata që janë mësuar me Trump.
Në CNN, Vuçiq u përpoq ta kalonte kohën pa kuptim duke falënderuar për pyetjen, duke e ditur se kohëzgjatja e intervistës ishte e kufizuar. Ampanur e pyet nëse Radoiçiq, i cili pranoi pjesëmarrjen në ngjarjet në Banjska, do të mbajë përgjegjësi.
“Faleminderit edhe një herë që më dhatë mundësinë të sqarohem…” dhe më pas gazetari e ndërpret duke i treguar se është një pyetje shumë e thjeshtë, duke këmbëngulur për një përgjigje konkrete. Dhe kjo për mrekulli nuk e bën Vuçiqin fytyrë radikale, nuk fillon të flasë për “televizionin amerikan”, tradhtarët dhe mercenarët e huaj.
Jo, ai as nuk i kërkon gazetares që të mos e ndërpresë.
A mund ta imagjinojë dikush që ndonjë gazetar në Serbi, ku Vuçiq është mysafir i rregullt, do ta ndërpresë ashtu, duke kërkuar një përgjigje konkrete?
Mariq së fundmi ka ndërprerë vetëm Çankon, Çedën dhe Bokanin, kjo sigurisht që nuk pritet prej tij, ka Vuçiq në fushën e tij. Ata ulen dhe flasin për çdo gjë dhe gjithçka dhe mund të vazhdojnë kështu për orë të tëra, si në një lloj podcast.
Në të kaluarën, gazetarë të tillë si Olje Beçkoviq, i ka thirrur në telefon, i ka bërë presion, madje edhe po t’i përgjigjej ftesës për një emision të tillë, nuk do t’ia kalonte më së miri, ndaj nuk i jepte më intervista.
Dhe kur një nga ata gazetarët i bën një pyetje në konferencë, ai i shan, i poshtëron.
Vuçiq po ashtu thotë se gjatë intervistës për CNN ka humbur një kilogram.
Rekomandim për presidentin – provoni dietën “gazetari pa pagesë”.
Nëse keni humbur një kilogram të tërë që nga Amanpur, imagjinoni se si do ta përmirësonit linjën nëse do të intervistoheshit nga ndonjë prej gazetarëve vendas, të cilët nuk përpiqen t’ju ofrojnë kënaqësinë më të mirë të mundshme gjatë emisionit. Mariq Këtu ju vjen “junk food”.
Nëse nuk është efektive për ju, do të jetë për Serbinë.
