Revista e famshme “Rolling Stone”, ka hetuar prapaskenat e një nga fotove më të tmerrshme të luftës së Bosnjës, ku zbërthen se si një çetnik serb, i quajtur Sërgjan Goluboviq (Srđan Golubović) i njohur si DJ Max, godet me shkelm kufomat, një boshnjake, dhe dy shqiptarë – burrë e grua.
Tridhjetë vjet pasi një skuadër vdekjeje masakroi civilë në Bosnje, asnjë nga “Tigrat” e famëkeqit Arkan nuk ka dalë në gjyq për rolin e tyre të dyshuar në ato krime. Dhe për dekadat e fundit, njëri prej tyre ka arritur të fitojë famë dhe para në festivale dhe klube evropiane.
Bëhet fjalë pikërisht për DJ Max apo Sërgjan Goluboviq.
Për të bëmat e Goluboviqit ka folur fotografi amerikan, Ron Haviv, i cili në atë kohë ishte në moshë të re. Ai kishte takuar Tigrat e Arkanit në Kroaci, ku i kishte fotografuar.
Arkanit i kishte pëlqyer një fotografi, në veçanti: komandanti paramilitar duke qëndruar para burrave të tij të uniformuar, duke pozuar me një tigër bebe në njërën dorë dhe një armë në tjetrën. Havivi qëndroi me Tigrat për një ditë, më 2 prill, 1992.
Haviv, tani një fotograf i njohur dhe i vlerësuar me çmime, kapi në film një nga krimet e para të dukshme të luftës të Luftës së Bosnjës. Një nga fotot që atëherë është bërë simbol i vetë luftës. Haviv shpresonte se kjo do të çonte në përgjegjësi, se mund të ndihmonte në shpëtimin e jetëve.
Por 30 vjet më vonë, shumë nga Tigrat e Arkanit të pranishëm atë ditë ende ecin të lirë. Një prej tyre, në fakt, po jeton një jetë mjaft publike. Mund ta hasni në një klub, në varësi të vendit ku bëni festë, shkruan “The Rolling Stone” në një artikull të gjatë hulumtues.
Më tej, në artikull flitet për personazhin Xhenita (Dženita), e cila thuhet se jetoi jetë të qetë në Bijelinë, Bosnjë, gjatë gjithë jetës së saj. Por lufta erdhi me shpejtësi. Tani, një burrë i lodhur po rrihte fqinjin e saj Admir Shabanoviq (Admir Šabanović), një djalë i ri rreth të njëzetat, i njohur si Ado.
Duke parë gjakun e spërkatur në katin e bodrumit, Xhenita mbajti pranë djalin e saj dhe u lut që të mos vriteshin. “Nëse na qëllojnë”, kujton ajo duke menduar, “është më mirë nga mbrapa. Do ta vrasin djalin tim menjëherë dhe ky është fundi”.
Disa njerëz vrapuan nga bodrumi, por nuk arritën larg. Jashtë komandot, me armë të bëra gati, i bërtisnin Abdiramit dhe Hamijeta Pajazitit (Abdirami dhe Hamijeta Pajaziti), një çift rreth të tridhjetave, që përpiqeshin të iknin. Ata i bërtitën edhe Havivit që të mos bënte më fotografi. Haviv kujton se u kthye për t’u strehuar pas një kamioni. “Dëgjova disa të shtëna duke ecur”, thotë Haviv. “Ndërsa u ktheva, munda të shihja mes kabinës së kamionit dhe pjesës tjetër të kontejnerit të kamionit… E pashë burrin të qëlluar dhe gruan duke u përpjekur ta shpëtonte”. Hamijeta e mbajti me butësi dorën e të shoqit, ndërsa Abdirami po vdiste.
“Bëra dy foto dhe më pas vendosa të kthehem”, thotë Haviv. “Dhe ndërsa po kthehesha, ata e qëlluan atë (Hamijetën)”.
