Qendra e thirrjeve e Partisë Progresive Serbe (SNS) në Beograd punon me kapacitet të plotë çdo herë para zgjedhjeve. Një numër i madh i qytetarëve serbw këto ditë marrin thirrje me një pyetje – a do të na votoni. CINS sjell historinë se si mund të merret puna këtu, sa paguhen operatorët për të, cili është kushti kryesor, por edhe ku kryhet puna. Kjo ndodh pikërisht në ambientet e kompanisë “Prointer”, e cila lidhej me ish-kryetarin e Federatës së Futbollit të Serbisë, Slavisha Kokez.
Gazetarja e CINS arriti të bëhej pjesë e një grupi aktivistësh që punonin për qendrën e thirrjeve SNS, transmeton Ballkani.info.
Ajo zbuloi se në atë grup janë më shumë se 350 persona, se ata punojnë me turne dhe marrin rrogë ditore prej rreth 3000 dinarë për pak më shumë se katër orë punë.
Gjatë intervistës për punë gazetares së CINS i është dërguar edhe adresa e call center ku duhet të telefonojë të nesërmen.Ajo wshtw rruga “Dunavska bb” – selia e kompanisë Prointer.
“Afër Portit të Beogradit, në Vilani vode, ndodhet një hapësirë e madhe si magazinë ku ndodhet kompania Prointer. Mund të arrihet me makinë ose me autobusin GSP me numër 44. Për vite me radhë, kjo kompani është e lidhur me Partinë Progresive Serbe në pushtet dhe ish-zyrtarin e saj Slavish Kokez, i cili deri në mars të vitit 2021 ishte kryetar i Federatës së Futbollit të Serbisë. Më pas ai ra në favorin e autoriteteve dhe tabloideve pro-qeveritare, të cilët e akuzuan për kontrabandë cigaresh dhe për fitim të paligjshëm prej 640 milionë eurove. Pas kësaj ai u zhduk nga sytë e publikut”, shkruan CINS.
Shfaqja e kësaj hapësire në Vilani vode nuk tregon se çfarë po ndodh brenda. Mund të hyhet nga të paktën dy dyer. Njëra prej tyre kishte shenjat e kompanive Prointer, Energosoft, Bg electronic service dhe Win-Win, ndërsa të tjerat zakonisht aksesoheshin duke përdorur një kod, por tani ishin të hapura. Vajzat që prisnin gjithashtu të fillonte turni i thanë gazetares sonë të hynte në derën tjetër.
“Nga aty mund të ngjitësh shkallët në një dhomë të re ku ka vetëm një tavolinë. Në të ishin listat e njerëzve që punuan atë ditë. Pasi gazetarja jonë u regjistrua në listë, ajo mori një copë letre me një emër përdoruesi, të cilën duhej ta përdorte për të hyrë në sistem dhe hyri në dhomën, e cila në fakt ishte një qendër telefonike. Në atë moment nuk kishte njerëz në këtë dhomë, vetëm tavolina në të cilat kishte rreth 80 laptop dhe kufje me mikrofona për të folur me qytetarët”, thuhet nga CINS.
Puna në qendrën e thirrjeve ndahet normalisht në ata që telefonojnë dhe një numër më të vogël të atyre që futin të dhëna në bazën e të dhënave dhe i kontrollojnë ato.
“Burimi me të cilin foli CINS ka bërë punën e hyrjes në bazën e të dhënave. Ai futi në bazën e të dhënave të dhënat e qytetarëve, të cilat kryheshin si vota kapilare, disa prej të cilave vinin nga kompanitë publike. Votat kapilare sigurohen nga dikush tjetër, zakonisht i punësuar në sektorin publik, detyra e të cilit është të mbledhë një “kuotë” votuesish të mundshëm.
Baza e të dhënave tashmë përmbante të dhëna si JMBG, adresën dhe qendrën e votimit, kështu që detyra ishte t’i shtohej një numër telefoni secilit emër i cili ishte në listën e votimit kapilar dhe të tregonte nëse ishte anëtar, votues etj. Njerëzit ju thërrasin më vonë nga call center”.
Sipas burimit, ajo bazë përfshin secilin serb, pavarësisht se për kë voton. Gjatë vizitës së saj në call center, gazetarja e CINS pa disa çanta me lista të ndryshme për hyrje në bazën e të dhënave. Disa nga çantat kishin shenja të qarta të SNS-së.
Ana Toskiq Cvetinoviq nga organizata Partners Serbia, e cila ndër të tjera merret me mbrojtjen e privatësisë dhe të dhënave personale, thotë për CINS se personat që punojnë me bazat e të dhënave duhet të kenë trajnime për të punuar me të dhëna sensitive.
